Przenikalność tlenu w soczewce kontaktowej

Soczewki kontaktowe zawierają wiele parametrów, takich jak np. moduł sztywności, uwodnienie, przenikalność tlenu. Czy wiesz, co dokładnie oznacza ostatni parametr, od czego zależy zdolność przepuszczania tlenu do oka i jakie ma znaczenie dla oczu pacjenta? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz poniżej.

Przenikalność tlenu w soczewce kontaktowej

Symbole analizowane łącznie Dk/t oznaczają tlenoprzepuszczalność, czyli mówiąc najprościej, zdolność materiału określonej soczewki do przepuszczania tlenu. O wiele więcej informacji można uzyskać, dzięki parametrowi Dk/t, który oznacza tlenotransmisyjność. Pojęcia tlenoprzepuszczalności i tlenotransmisyjności często mylnie używane są zamiennie, jednak trzeba zaznaczyć, że wspomniana tlenotransmisyjność opisuje przepływ tlenu przez soczewkę o określonej grubości. A im grubsza soczewka, tym mniej tlenu dostaje się do oka [1].

Konsekwencje niedoboru tlenu w soczewce i przykłady soczewek o wysokiej tlenotransmisyjności

Wysoki współczynnik przenikania tlenu oznacza lepsze zdrowie oczu pacjentów. Gdy do rogówki dostaje się niewystarczająca ilość tlenu, może dojść do jej obrzęku, a także do zapalenia [2]. Dlatego soczewki Bausch+Lomb ULTRA® zostały wykonane w technologii MoistureSeal™ polegającej na dwustopniowym procesie polimeryzacji. W fazie pierwszej utworzono silikonowy szkielet, który zapewnia soczewce wysoką tlenotransmisyjność i niski moduł sztywności. Natomiast w fazie drugiej w strukturę soczewki włączono substancję nawilżającą PVP, dzięki której soczewka ma wysokie uwodnienie i przez 16 godzin zatrzymuje 95% swojego nawilżenia.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o technologiach wykorzystywanych w soczewkach Bausch+Lomb koniecznie przeczytaj artykuł Przegląd technologii wykorzystywanych w soczewkach Bausch+Lomb.

Oxygen flux – kolejny parametr do pomiaru przenikalności tlenu

Producenci soczewek analizują różne parametry związane z tlenem. Prócz parametrów Dk i Dk/t, ważnym jest także oxygen flux. Oxygen flux (OF) uwzględnia ilość tlenu faktycznie docierającą do powierzchni rogówki. Wykorzystanie oraz zasadność tego parametru można szczególnie zaobserwować w soczewkach silikonowo-hydrożelowych, ponieważ w tym przypadku wytworzyła się ciekawa zależność. Okazało się, że bezsensownie jest zwiększanie tlenotransmisyjności soczewek kontaktowych, ponieważ rogówka oka i tak nie przepuszcza tlenu powyżej określonej wielkości jednostek tlenu. Oznacza to, że nawet stworzenie materiału o większej tlenoprzepuszczalności niż obecnie stosowane materiały silikonowo-hydrożelowe, nie będzie miało wpływu na zwiększenie OF [2,3].

Więcej tlenu dla oczu!

Jeśli wahasz się między soczewkami hydrożelowymi, a silikonowo-hydrożelowymi dla swojego pacjenta i jednocześnie chcesz, aby jego oczy były zdrowsze oraz lepiej zaopatrzone w tlen, najlepszym wyborem będą soczewki silikonowo-hydrożelowe. Należy jednak pamiętać, że są one nieco sztywniejsze, więc osobom mającymi bardzo wrażliwe oczy zaleca się jednak miękkie oraz delikatne soczewki hydrożelowe.

Źródła:

1. M. Świerad, Kontaktologia dla doradców, cz. II, Optyka, nr 6, 2019, s. 66-68.
2. A. Grzech, M. Misiuk-Hojło, Znaczenie przenikalności tlenu przez różne tworzywa polimerowe dla optymalizacji funkcjonowania soczewek kontaktowych.
3. A. Kocela, Analiza nanostruktury polimerowych soczewek kontaktowych z wykorzystaniem spektroskopii czasów życia pozytonów PALS.